Oborski Stanisław (1702–1772), trynitarz bosy, generał zakonu. Pochodził z rodziny szlacheckiej (Roch II?, rzecz niepewna), ur. na Wołyniu; znana jest data jego chrztu: 21 II 1702 (w kościele w Beresteczku). Tam także przyjął habit trynitarski 11 VI 1716 oraz imię zakonne Stanisław od Najśw. Sakramentu. Po odbyciu nowicjatu we Lwowie złożył 13 V 1718 profesję zakonną. Studiował następnie w Wilnie filozofię, a we Lwowie teologię. Po studiach w latach dwudziestych, skierowany został przez władze zakonne na stanowisko nauczyciela studium utworzonej ostatecznie w r. 1726 prowincji trynitarskiej w Stanisławowie; był tam magistrem studentów i lektorem filozofii. Później pełnił funkcje kaznodziei w Łucku i najprawdopodobniej w l. 1730–4 lektora teologii we Lwowie, głównym ośrodku studiów trynitarskich w Polsce; uczestniczył m. in. jako jeden z kaznodziejów w uroczystej konsekracji kościoła lwowskiego w r. 1731. Powstały w kilka lat po śmierci O-ego katalog zmarłych trynitarzy podkreśla m. in., że władał on czynnie językami: francuskim, włoskim, hiszpańskim i niemieckim. W r. 1734 został przełożonym kolegium rzymskiego Santa Maria dei Fornaci i zarazem prokuratorem generalnym zakonu, i pełnił te funkcje do r. 1740. Uzyskał w Rzymie relikwie św. Walentego dla kościoła trynitarskiego w Beresteczku, uroczyście wprowadzone tam 17 VIII 1738, oraz relikwie św. Faustyna męczennika – dla Lwowa (7 VIII 1742).
W r. 1740 na kapitule generalnej w Barcelonie został O. generalnym definitorem, wchodząc tym samym w skład ścisłej rady zarządzającej zakonem. Z kolei w r. 1747 w Livorno jednomyślnie został obrany w tajnym głosowaniu na komisarza generalnego tak zwanej Familii Najśw. Maryi Panny Odkupicielki, obejmującej prowincje: włoską, austriacką i polską. W l. 1750–3 O. wrócił do Polski i jako przełożony domu podjął z energią budowę kościoła Trynitarzy (obecnie Bonifratrów) na Kazimierzu w Krakowie. Już jednak 19 V 1753 na kapitule generalnej w Barcelonie obrany został na generała całego zakonu z przełamaniem tradycji obsadzania tego stanowiska przez Hiszpanów. O. przewodniczył w Polsce m. in. kapitule prowincjonalnej w Beresteczku w maju 1754. Ostatni raz wystąpił jako generał w maju 1759 w Mediolanie na kapitule generalnej, która wybrała jego następcę; towarzyszyli mu Konstanty Kuzka i Mikołaj Nycz w charakterze pierwszego i drugiego definitora. Ostatnie lata życia spędził w Polsce, najprawdopodobniej w Krakowie, gdzie też zmarł 8 V 1772, pozostawiając po sobie wśród trynitarzy jak najlepszą pamięć. W katalogu zmarłych zanotowano jako rodzaj jego charakterystyki i dewizy życiowej określenie: «Semper primus».
Portret O-ego w kościele Bonifratrów w Kr.; – Podr. Enc. Kośc., (Trynitarz, Trynitarze w Polsce); Diccionario de Escritores Trinitarios de Espana y Portugal, Roma 1899 I, II 497–570 (Catalogus Scriptorum qui extra Hispaniam…); Antonio ab Assumptione, Arbor chronologica Ordinis Excalceatorum Sanctissimae Trinitatis, Roma 1894; tenże, Ministrorum generalium Ordinis SS Trinitatis Series, Isola del Liri 1936 s. 183–4; – Monumentum Ordinis Excalceatorum SS Trinitatis Redemptionis Captivorum ad provinciae s. Joachim (Poloniae) et s. Josephi (Austriae–Hungariae) spectantia…, Wyd. Antonino ab Assumptione, Romae 1911 (publikacja znajdującego się w Arch. Trynitarzy w Rzymie rkp. 49 Liber vitae et mortis seu omnium tam vivorum quam defunctorum religiosorum Ordinis Excalceatorum SS Trinitatis de Redempt. Captiv. in Inclyto Regno Poloniae et M.D. Lithuaniae Professorum Catalogus… <1685–1785>, Oprac. Ignatius ab Omnibus Sanctis); [Sikorski] Marianus a S. Stanislao, Hypomnema Oridinis Discalceatorum Sanctissimae Trinitatis Redemptionis Captivorum Varsaviae 1753 s. 311–12, 334–5, 483–4, 523; – Arch. Trynitarzy w Rzymie, kolegium S. Caroli ad Quatuor Fontes: rkp. nr 63 Libro segundo de los Capitulos Generales del Orden de Descalvos… (od r. 1701), m. in. s. 170, 188, 197, 198, 203 i n. 222 i n., nr 184 (strony nienumerowane, zawiera wizytacja konwentu na Kazimierzu [Kr.] od pocz. XVIII w., tu m.in. o kapitule prowincjonalnej w Beresteczku), nr 219 (Necrologium domus Cracoviensis Ordinis Sanctissimae Trinitatis [z końca XVIII w.], tu dołączona fot. portretu Oborskiego z nagrobka w Kr.).
Jerzy Kłoczowski